Asbestos
حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در فنلاند از پنبهٔ کوهی برای ساخت ظرفهای گلی استفاده میشدهاست و در مقیاس محدود، از حدود ۲۰۰۰ سال قبل استفاده از پنبهٔ کوهی برای تهیهٔ لباس مرسوم بودهاست. هرودوت (۴۵۰ سال قبل از میلاد) نقل میکند که چگونه رومیان مردگان خود را قبل از سوزاندن درون پارچههای بافته شده از پنبهٔ کوهی میپیچیدند تا بهتر بتوانند خاکستر مرده خود را جمعآوری نمایند و این ماده را «آمیانتاژ» یعنی خلل ناپذیر، پلیدنشدنی و فسادناپذیر مینامیدند. پنجاه سال بعد از میلاد مشکلات مربوط به پنبهٔ کوهی و استفاده از ماسکهای ویژه که از ورود غبار پنبهٔ کوهی جلوگیری میکرد مطرح بود. گفته میشود شارلمانی لباسی از پنبهٔ کوهی داشت که با پوشیدن آن از درون آتش عبور کرد و تطهیر شد و هیچ صدمهای به او نرسید.
در سال ۳۰۰ قبل از میلاد تئوفراستوس که از شاگردان ارسطو بود در کتاب خود به نام درباره سنگها به ماده بدون نامی، شبیه چوب پوسیده اشاره کردهاست که که در اثر اختلاط با نفت میسوزد، بدون آن که آسیبی ببیند.